Ξαφνικά προς το τέλος του φθινόπωρου ο καιρός χάλασε. Έπρεπε να σηκωνόμαστε τη νύχτα και να κλείνουμε τα παραθυρόφυλλα γιατί έβρεχε και ο κρύος αέρας στριφογύριζε τα φύλλα στην πλατεία de Contrescarpe. Τα φύλλα σωριάζονταν βρεγμένα από τη βροχή που έπεφτε με δύναμη απ’ το δυνατό αέρα στο μεγάλο πράσινο λεωφορείο, σταματημένο στη στάση, ενώ τα τζάμια στο πολυσύχναστο αυτή την ώρα Café des Amateurs, ήταν θολωμένα απ’ τη βροχή και τον καπνό. Ήταν ένα μελαγχολικό, κάπως αφιλόξενο μέρος όπου μαζεύονταν οι πότες της γειτονιάς.
1957, «Paris est une fête!» Ernest Hemingway «Moveable Feast» (Αέναη Γιορτή)
Μετά το περιπετειώδες ταξίδι στην Αφρική, ο Αμερικανός συγγραφέας, ρεπόρτερ, δημοσιογράφος, Έρνεστ Χέμινγουεϊ (Ernest Hemingway), κατά τη δεκαετία του ’20, πέρασε ένα μικρό διάστημα της ζωής του στο Παρίσι. Εκεί με τη συντροφιά άλλων συγγραφέων, μποέμ καλλιτεχνών, δοκίμασε την αγωνία του γραψίματος μαζί με την αγωνία της επιβίωσης. Οι γειτονιές που περιέγραψε στο βιβλίο του «Αέναη Γιορτή» ήταν οι φτωχικές του Παρισιού όμως αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο για να διατρανώσει στο βιβλίο πως η ζωή στο Παρίσι είναι μια αιώνια γιορτή!
⇒ Σχετικά: 1) Η εποχή των κερασιών εδώ 2) O Χέμινγουεϊ στο Παρίσι εδώ
«Μπορεί να με ερωτευθείς και πάλι» «Διάβολε, ήδη σ’ αγαπώ πολύ Τι; θέλεις να με καταστρέψεις; » «Ναι, θέλω». «Ωραία, το ίδιο θέλω και ‘γω» [να καταστραφώ].
Ernest Hemingay Αποχαιρετισμός στα όπλα
Ο Hemingway με μια απ’ τις γάτες του – Μοιάζουν κάπως! Ernest Hemingway 
Paris Tour Eiffel
prosmo 