Εδώ Πολυτεχνείο…

21/4/1967 – 17/11/1973 Έξι χρόνια σκλαβιάς και φοβέρας. Τόσο κράτησε η δικτατορία του Παπαδόπουλου στην Ελλάδα – κι αν δεν είχε μεσολαβήσει η εξέγερση που θα έμενε στην ιστορία με το όνομα «Πολυτεχνείο» θα συνέχιζαν ακόμη κι άλλο, ώσπου «να γίνει καλά ο ασθενής και να βγει από τον γύψο». Γύψος ονομαζόταν η γιατρειά από το τραύμα της δημοκρατίας!

Από τη στιγμή της εξέγεσης ως το πραξικόπημα τον επόμενο χρόνο -από τον Ιωαννίδη που είχε πάρει τη θέση του Παπαδόπουλου, ενάντια στο Μακάριο στην Κύπρο 15/7/1974- το ρολόι της ιστορίας εκινείτο αντίθετα σημαδεύοντας με τους δείχτες του το τέλος των στρατιωτικών με όλες τις τραγικές συνέπειες για την Ελλάδα, με αποκορύφωμα την τραγωδία της Κύπρου.

Εξέγερση Νομικής

Είμαστε δυο είμαστε τρεις είμαστε χίλιοι δεκατρείς…

Τα επεισόδια ξεκίνησαν από τη Νομική Σχολή που τότε έδρευε στην οδό Σόλωνος και γενικεύτηκαν με την εξέγερση στο Πολυτεχνείο όταν φοιτητές και άλλοι αντιστασιακοί νέοι συγκεντρώθηκαν και κλείστηκαν στα κτίρια και στον περίβολο της Σχολής γαντζωμένοι παντού στα παράθυρα, στα κάγκελα στην πύλη της εισόδου, φωνάζοντας συνθήματα για την παραίτηση της χούντας των συνταγματαρχών.

Κυριάκος Σταμέλος

Ένας από αυτούς που ανήκε και στην ομάδα διαπραγμάτευσης με τον επικεφαλής τωνς τανκς ήταν και ο Κυριάκος Σταμέλος. Δυστυχώς έφυγε από τη ζωή στις 18/4/’18 – τρεις μέρες πριν εκπνεύσει η 51η μαύρη επέτειος από την επιβολή της Δικτατορίας.

Ήταν αυτός που το βράδυ της 16ης προς 17η Νοεμβρίου του 1973 διαπραγματεύτηκε την έξοδο των φοιτητών του Πολυτεχνείου με τον επικεφαλής των τανκς, ως μέλος της συντονιστικής επιτροπής της κατάληψης, μαζί με τον Κώστα Λαλιώτη και τον Στέφανο Τζουμάκα. Στη συνέχεια συνελήφθη, φυλακίστηκε και υπέστη σκληρά βασανιστήρια.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Κυριάκος Σταμέλος το τελευταίο διάστημα έγραφε ποιήματα και ασχολιόταν με τη ζωγραφική.

Επιβολή της Δικτατορίας 21η Απριλίου 1967

Στις 24/7/1975 είχε καταθέσει μεταξύ άλλων:

«Μαζί με τον συνάδελφό μου Λαλιώτη πήγαμε στους επικεφαλής των στρατιωτικών τμημάτων και τους ζητήσαμε να μας επιτρέψουν να φύγουμε την επομένη. Από τις απαντήσεις έβγαλα το συμπέρασμα ότι υπήρχε συγκεκριμένη απόφαση για επέμβαση εκείνο το βράδυ. Δεν μας έδωσαν προθεσμία πάνω από δέκα λεπτά. Από την αρχή επιθυμούσαμε μια ειρηνική αποχώρηση, δυστυχώς όμως ο στρατός επενέβη προτού εκπνεύσει κι αυτή η ανεπαρκέστατη προθεσμία.

Η στιγμή της εξόδου ήταν κάτι που δεν μπορώ να το περιγράψω, γινόταν ένα όργιο βιαιοπραγιών. Τότε κατάλαβα ότι οι υποσχέσεις που μας έδωσαν οι στρατιωτικοί ότι δεν θα γίνουν συλλήψεις και κακοποιήσεις ήταν πλαστές. Έδωσαν τον λόγο της στρατιωτικής τους τιμής, αλλά ήξερα ότι δεν επρόκειτο να τον τηρήσουν, επειδή τα πάντα ήσαν προαποφασισμένα».

Στη συνέχεια συνελήφθη, φυλακίστηκε και υπέστη σκληρά βασανιστήρια. Η εμπειρία εκείνη τον σημάδεψε όσο λίγους.

Αρχική πηγή eretikos.gr

Advertisements

Ο Alain Delon στη Μόσχα

Alain Delon – Η Πισίνα

Το 2010 ο Alain Delon επισκέφθηκε τη Μόσχα για την προώθηση του παλιού – γνωστού – πολύ επιτυχημένου Eau Sauvage του Dior. Χαριτολογώντας στη συνέντευξη παρουσίασης είπε με το γνωστό Γαλλικό χιούμορ που περιέχει πάντα μια καυστική ειρωνεία – πολλές φορές αυτοειρωνεία: Το νερό είναι ο Ντιορ το άγριο είμαι εγώ! (Eau c’ est Dior, Sauvage c’ est moi). Πάντα βέβαια ο ναρκισσισμός – που τον χαρακτηρίζει στο πρώτο πλάνο!

Την εποχή των γυρισμάτων της Πισίνας, φιλοξενούμενος στη Madrague

Ο Alain Delon έχει μια απαράμιλλη, ανεξάντλητη γοητεία. Από την αρχή της καριέρας του γοήτευσε και εξακολουθεί να γοητεύει τους πάντες.

Μνήμες Μεταφυσικής

Δήμος Ζωγράφου – Μνήμες

Βίλα Ζωγράφου – «Μνήμες» Έκθεση των Σαράντη Καραβούζη, Γιούλικας Λακερίδου στο Δήμο Ζωγράφου

Ο Δήμος Ζωγράφου τιμά τον πρόσφατα χαμένο ζωγράφο Σαράντη Καραβούζη, διοργανώνοντας έκθεση των έργων του καθώς και της συντρόφου του Γιούλικας Λακερίδου στην Πινακοθήκη του Δήμου Ζωγράφου (Γ. Ζωγράφου 13). Η έκθεση θα λειτουργεί καθημερινά εκτός Σαββάτου και Κυριακής ώρες 6 – 9 μ.μ. Είναι η πρώτη φορά που τα έργα των δύο καλλιτεχνών, που υπήρξαν σύντροφοι στη ζωή, θα εκτεθούν στον ίδιο χώρο μετά την απώλεια του Σαράντη Καραβούζη.

Δήλος – Σαράντης Καραβούζος

Ο Σαράντης Καραβούζης, ήταν ένας από τους ξεχωριστούς Έλληνες εικαστικούς δημιουργούς και θεωρείται ως ο σπουδαιότερος σύγχρονος εκπρόσωπος της μεταφυσικής ζωγραφικής στη χώρα μας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Άνω Ιλίσια όπου διατηρούσε το εργαστήρι του μοιράζοντας το χρόνο του μεταξύ Ζωγράφου – Παρισιού.

Η Γιούλικα Λακερίδου, με καταγωγή από την Κύπρο, είναι μία καλλιτέχνης που διακρίθηκε από νωρίς για το ταλέντο της. Η ζωγραφική της χαρακτηρίζεται από λιτότητα και συνθετική αυστηρότητα ενώ ο τρόπος που δουλεύει τα χρώματα δημιουργεί τη δική της εικαστική γραφή. Από το 1965, ζει στην πόλη του Ζωγράφου , μία πόλη που την αποχωρίζεται μόνο για το Παρίσι.

Σαντορίνη – Γιούλικα Λακερίδου

Πρόκειται για την πέμπτη κατά σειρά έκθεση που πραγματοποιείται στο πλαίσιο του εορτασμού των 70 χρόνων από την ίδρυση του Δήμου Ζωγράφου. Με αφορμή την επέτειο, παρουσιάζονται εκθέσεις εικαστικών που έζησαν ή ζουν και δρουν στην πόλη μας, σε μία προσπάθεια ανάδειξης του σημαντικού έργου τους.

Πληροφορίες zougla.gr

Άγγελος Γιαλλυνάς – Ο τοπιογράφος της Κέρκυρας

Άγγελος Γιαλλυνάς

Κερκυραίος ζωγράφος με μια έντονη έφεση στην απεικόνιση τοπίων και δη των όμορφων τοπίων της Κέρκυρας – ιδιαίτερης πατρίδας του, σε τεχνοτροπία ακουαρέλας (Κέρκυρα, 1857 – Κέρκυρα, 1939 / 82). Στην αρχή της ενασχόλισης του με τη ζωγραφική τον τράβηξε η τεχνοτροπία των Ιταλών «vedutisti» (λεπτομερής και μεγάλη απεικόνιση αστικών – συχνά παραθαλασσίων τοπίων με επίκεντρο κάποιο μνημείο) του 19ου αιώνα, ζωγραφίζοντας αστικό περίγυρο (πόλεις και σπίτια) αλλά αργότερα αφοσιώθηκε στην τοπιογραφία με τη χρήση των υδατοχρωμάτων (aquarelles) – ταξιδεύοντας πολύ γι’ αυτό το σκοπό – τεχνική που αποδίδει ιδιαίτερα την απαλότητα του φωτός που διαχέεται στις λεπτές γραμμές του εξοχικού τοπίου.

Μπενίτσες – Κέρκυρα

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1857, όπου και πέθανε το 1939. Από το 1872 – (15 ετών) άρχισε να ζωγραφίζει Μαθήτευσε κοντά στον γνωστό Κερκυραίο ζωγράφο Χαράλαμπο Παχή, που είχε ιδρύσει Καλλιτεχνική Σχολή και αργότερα (1875) συνέχισε τις σπουδές του στη Βενετία, με την οποία είχε δεσμούς η αριστοκρατική οικογένειά του, τη Νάπολη και τη Ρώμη. Επέστρεψε το 1877 στην πατρίδα του όπου αφοσιώθηκε το 1902, στην Καλλιτεχνική Σχολή.

Οικία Γιαλλυνά – Κέρκυρα

Ζωγράφισε κυρίως ακουαρέλες η δε γνωριμία του με τον Άγγλο πρεσβευτή Φορντ τον έφερε σε επαφή με αυλικούς κύκλους στην Ευρώπη, όπου και διέθεσε πολλά έργα του, ακόμη και στους βασιλείς της Αγγλίας, Αυστρίας και Γερμανίας. Παραγωγικός καλλιτέχνης ταξίδευσε πολύ για τη θεματογραφία του και ο τρόπος δουλειάς του βρήκε πολλούς μιμητές. Το σπίτι του στην Κέρκυρα έχει μετατραπεί σε «Πινακοθήκη Άγγελου Γιαλλυνά» και πρόσφατα αποφασίστηκε η ανακαίνιση του.

Μπενίτσες – αρχική πηγή eikastikon.gr

Αέναη Γιορτή

Τριαντάφυλλα δύο
Τριαντάφυλλα δύο στο βάζο, κόκκινα
Τα βλέπεις που ανασαίνουν ανεπαίσθητα
σύντομα γέρνοντας θα χαθούν
μαζί με τη δική σου ευδιαθεσία.
Γιατί δεν φθάνουν μόνο το φως, το νερό
ο αέρας για να ζήσεις.

Θέλεις πολλά, αναρίθμητα
Μέρη απ’ του ανέμου το τραγούδι μαγεμένα
φιδίσια μονοπάτια
Ήλιοι βυθίζονται στο άκρο της θάλασσας
πορτοκαλιές ανταύγειες
στιγμές πυρρακτωμένες
Ταξίδι στο άκρο της γης
στο πέρας του φωτός
Μύριες σε διαπερνούν ανατάσεις
όλο το φάσμα των αισθήσεων διατρέχοντας

Πέπλα της νύχτας λαμπυρίζοντα
μέσα σ’ αρώματα κήπων πευκόφυτων
Οι μουσικοί κουρδίζουν τα βιολιά τους:
Κάλεσμα σε στροβιλισμό
βαλς που κρατά αιώνια
Αγάλματα μειδιούν λευκά
και Σεραφείμ με Χερουβείμ ακολουθούν
αγγέλους μεγαλόπρεπους.

Δεν είναι μια άυλη στιγμή
αλλά αποτύπωμα βαθύ στου χρόνου τους αμμόλοφους
Κενά, αποσιωπήσεις, αποστάσεις
Ο Φόβος, το Άγνωστο
λέξεις πια, δε σε αφορούν.

Αύγουστος καλοκαίρι στο φόρτε του

Αύγουστος η καρδιά του καλοκαιριού

Σύνταγμα περιστέρι που δροσίζεται

Αύγουστος, ο όγδοος μήνας του Γρηγοριανού ημερολογίου πήρε το όνομα του από τον Οκταβιανό Αύγουστο, στον οποίο αφιερώθηκε ο μήνας αυτός. Ο Οκταβιανός προσέθεσε στον Αύγουστο, που είχε ως τότε 30 μέρες, άλλη μια μέρα που πήρε από τον Φεβρουάριο, ώστε να έχει 31 μέρες όπως ο Ιούλιος, που ήταν αφιερωμένος στον Ιούλιο Καίσαρα.
Στις 13 Αυγούστου οι Ρωμαίοι τελούσαν στην περιοχή της λίμνης Νέμι γιορτή προς τιμήν της Διάνας, με πομπή γυναικών που ήταν στεφανωμένες με τριαντάφυλλα και κρατούσσαν δάδε. Στις 19 εορτάζονταν τα VINALIA, η δεύτερη γιορτή του κρασιού μετά τα VINALIA PRIORA που τελούσαν στις 22 Απριλίου. Στις 23 γιόρταζαν τα VULCANALIA προς τιμήν του θεού VULCANUS (Ηφαίστου). Πρόσφεραν στο θεό ψάρια ως ολοκαυτώματα, τα έριχναν δηλαδή να καούν ζωντανά στη θυσιαστήρια πυρά. Η θυσία αυτή υποκρύπτει ένα συμβολισμό που στηρίζεται στην αντίθεση ανάμεσα στο υγρό στοιχείο (ψάρια) και στην πυρά.

Τουρίστριες – Βόλτα στο κέντρο της Αθήνας

Στην αρχαία Αθήνα και στο μήνα Εκατομβαιώνα, αρχές Αυγούστου, οι Αθηναίοι γιόρταζαν την ίδρυση της πόλης τους που προέκυψε σύμφωνα με την παράδοση όταν ο Θησέας ένωσε τους μικρούς τοπικούς δήμους της Αττικής. Τα Παναθήναια ήταν η μεγάλη γιορτή προς τιμήν της πολιούχου θεάς Αθηνάς. Τη νύχτα των γενεθλίων της θεάς, εκεί γύρω στο 15Αυγουστο, αγόρια και κορίτσια ανέβαιναν στον βράχο της Ακρόπολολης και τιμούσαν τη θεά με ολονύχτια τραγούδια και χορούς. Τα ξημερώματα ξεκίναγε μια πομπή από τον Κεραμεικό και διασχίζοντας την Αγορά ανέβαινε προς την Ακρόπολη με σκοπό να προσφέρει θυσίες αλλά και να να μεταφέρει τελετουργικά τον καινούργιο πέπλο της Αθηνάς. Ιππικοί, γυμνικοί και μουσικοί αγώνες διεξάγονται και ιεροποιοί, αθλοθέτες και ειδικοί υπάλληλοι είχαν τη φροντίδα της τετραήμερης γιορτής. Τα Παναθήναια απεικονίζονται στη ζωοφόρο του Παρθενώνα. Και οι τέσσερεις πλευρές του ναού είναι διακοσμημένες με τη σκηνές από τη γιορτή. Στους Βυζαντινούς χρόνους η 31 Αυγούστου εθεωρείτο κλειδοχρονιά, τέλος του έτους δηλαδή και συνοδευόταν από αποχαιρετηστήρια έθιμα ανάλογα μ’ εκείνα της Πρωτοχρονιάς.

Ο λαός θεωρεί τον Αύγουστο αρχή του χειμώνα, όπως θεωρεί και τον Μάρτιο αρχή του καλοκαιριού: «Από Αύγουστο χειμώνα κι από Μάρτη καλοκαίρι» ή «Επάτησεν ο Αύγουστος την άκρη του χειμώνα, παύει ο φτωχός το δειινό κι ο άρχοντας τον ύπνο». Οι λαϊκές ονομασίες του Αυγούστου αναφέρονται συνήθως στον πλούτο των καρπών: Συκολόγος, λόγω της συγκομιδής των σύκων, Πεντεφάς, Τραπεζοφόρος και Διπλοχέστης, λόγω της αφθονίας των καρπών, απ’ όπου και οι παροιμίες: «Αύγουστε καλέ μου μήνα να ‘σουν δυο φορές το χρόνο» και «Αύγουστε τραπεζοφόρε, να ‘σουν τρεις φορές το χρόνο».
Λέγεται επίσης και Δριμάρης, από την δεισιδαιμονική αντίληψη ότι οι έξι πρώτες μέρες του, οι «δρίμες» είναι επικίνδυνες και όποιος λουστεί αυτές τις μέρες κινδυνεύει να πάθει κακό.
Οι 12 πρώτες μέρες του Αυγούστου ονομάζονται και «μερομήνια» (Μέρα+μήνας) επειδή πιστεύουν ότι προαναγγέλουν τον καιρό για κάθε μήνα, ο καιρός δηλαδή κάθε μέρα προλέγει τον καιρό ολόκληρου του μήνα: «Η πέμπτη Αυγούστου άνεφος και ο Μάης άβρεχτος». Επίσης τον Αύγουστο αποδίδονται τα «κυνικά καύματα» οι καυτές μέρες που συνδέονται με τον Σείριο, το λαμπρότερο άστρο του αστερισμού του Μεγάλου Κυνός.
Τον Αύγουστο λοιπόν που ‘ναι «παχιές οι μύγες» μέσα στη ζέστη, μπορεί κάποιος να δει τις αντοχές του και την κατάσταση της υγείας του γι’ αυτό το ιατρικό γνωμικό λέει: «Περί της υγείας σου τον Αύγουστο ερώτα». Τον πλούσκο αυτό μήνα «που θρέφει τους έντεκα άλλους μήνες» το φεγγάρι λάμπει στον ουρανό: «Ωσάν τον ήλιο του Μαρτιού τ’ Αυγούστου το φεγγάρι». Ίσως σε αυτό να οφείλεται η έντονη σεξουαλικότητα που παρουσιάζουν τα κριάρια αυτή την εποχή, γι’ αυτό κι οι μερακλήδες λένε: «Να ‘μουν του Μάρτη γάϊδαρος, τον Αύγουστο κριάρι, όλο το χρόνο πετεινός αι γάτος το Γενάρη». Αλλά ας μην παρασυρόμαστε: «Κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο». Τώρα πρέπει να γίνουν όλες οι δουλειές γρήγορα και ιδιαίτερα ο τρύγος. Γιατί «ο Αύγουστος κι ο τρύγος δεν είναι κάθε μέρα» και «Όποιος τον Αύγουστο αργεί κακό χειμώνει βγάνει».

Κρήτη – Εικόνα Παναγίας

Η Εκκλησία μας έχει ορίσει για τον Αύγουστο πολλές γιορτές. Όμως στη συνείδηση του Ελληνικού λαού, η Κοίμησις της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου είναι μετά τα Χριστούγεννα και το Πάσχα η λαμπρότερη γιορτή. Προηγείται νηστεία, εγκράτεια και προσευχή για να τιμήσουν αυτή που είναι «των απελπισμένων μόνη ελπίς και των πολεμουμένων βοήθεια», την Παναγία που προστατεύει, δίνει ελπίδα, παρηγοριά και βοήθεια. Αμέτρητα είναι τα έθιμα, οι γιορτές, οι τελετές και τα πανηγύρια προς τιμήν της. Αμέτρητα και τα ονόματα από τα πιο γνωστά όπως Γλυκοφιλούσα, μέχρι τα πιο παράδοξα, Ανέμη, Βροντού, Μεγαλομάτα κλπ. Δεν υπάρχει χώρος στα νησιά, στα βουνά και τους κάμπους που να μην έχει μια δική του Παναγιά με το ξεχωριστό όνομα. Θεολογικά ο κύκλος που άνοιξε τον Δεκέμβριο με τη Γέννηση κλείνει τώρα με την Κοίμηση. Η Παναγία, που είναι η Πανγαία μπαίνει στον φθινοπωρινό ύπνο της.

Φωτογραφίες – αρχική πηγή cnn.gr

Βόλτα στην αγορά

Βόλτα στην αγορά

Βόλτα στην αγορά

Η αγορά έχει ένα σωρό εκπλήξεις πάντα: περπατώντας στους δρόμους η κίνηση είναι συχνά έντονη – άνθρωποι με σακκούλες τρέχουν προς την κατεύθυνση που έχουν κατά νου. Διασταυρώνεσαι με πρόσωπα κάθε λογής περισσότερες είναι οι γυναίκες που σαν τις κοιτάξεις όλες εκ πρώτης όψεως φυσικά, μοιάζουν κομψές και άνετες. Συνήθως πάνε μόνες αλλά βλέπεις και συνοδευμένες. Στα καφέ γύρω, οι άνθρωποι κάθονται να ξαποστάσουν. Ένα κολατσό συνοδευμένο με καφέ ή χυμό, ό,τι καλύτερο: σα να μοιάζει με ανταμοιβή – πως τέλειωσε η δουλειά, ώρα για ξεκούραση.

Οι σκέψεις προηγούνται των πράξεων – τα λόγια έπονται και των δύο
Τι δημιουργεί όλη αυτή την πανδαισία του δρόμου; Το τρέξιμο, το λαχάνιασμα ενίοτε, την ανάπαυση στα πολυθρονάκια του καφέ, «τέλος καλό, όλα καλά» η επωδός μιας ικανοποιητικής συγκυρίας για κάποιους, μάλλον αρκετούς. Η απόφαση να βγεις, να διεκπεραιώσεις μια δουλειά ή έστω σκέτο, η απόφαση να βγεις έξω από το σπίτι. Και την απόφαση αυτή τι την ολοκληρώνει; η επιθυμία φυσικά. Χωρίς επιθυμία δεν γίνεται τίποτα κι ας μοιάζει πως γίνεται κάτι χωρίς αυτήν, σαν το «τραβάτε με κι ας κλαίω» ή κατά το αρχαιπρεπές «εκών άκων» που θα πει χωρίς την απόλυτη θέληση του (θέλοντας και μη). Αυτό δεν σημαίνει έλλειψη επιθυμίας, αλλά την επιθυμία να υπερβείς το εμπόδιο που θέτει ο εαυτός σου. «Που ξέρεις; μπορεί και να ‘ναι καλά εκεί». Πρώτα λοιπόν έρχεται η σκέψη ας πούμε να κάνω αυτό ή εκείνο που την καθοδηγεί η επιθυμία ή ακόμη και η έλλειψη αυτής που πραγματικά είναι πάλι επιθυμία – να υπερβείς την αναβλητικότητα σου, την αδράνεια, την κακοκεφιά. Μετά η πράξη παίρνει σάρκα και οστά: μια βόλτα στην αγορά ας πούμε στη γειτονιά σου.

Αν είναι μέρα της λαϊκής θα εκπλαγείς από την πολυκοσμία. Άνθρωποι τριγυρίζουν στα θνησιγενή δρομάκια της, ψωνίζουν τα φρούτα, τα λαχανικά, τα είδη της κουζίνας ό,τι βάλει ο νους σου ακόμη και ψάρια και τυριά και όσπρια και άλλα είδη μπακαλικής. Πιο μετά τα φυτά, με γλάστρες που πρασινίζουν τον τόπο ευωδιάζοντας.

Αν δεν βρεθείς στη λαϊκή οι γύρω δρόμοι στο διάβα σου αποκαλύπτουν το μυστικό τους πρόσωπο με τις βιτρίνες τους με τα είδη που ειδικεύονται: ρούχα, παπούτσια, είδη σούπερ-μάρκετ, βότανα, μπαχαρικά, φαρμακεία, εκτυπώσεις, καφετέριες, ανθοπωλεία, καθαριστήρια, γραφεία τουρισμού, αρωματοπωλεία κλπ.
Κάτι θα ξέχασες ότι χρειάζεσαι: α ναι, πρέπει να θυμηθείς και μόλις έρθει στο νου σου, κατευθύνεσαι προς το οικείο κατάστημα. Δίπλα σου μια απλωμένη συστάδα λουλουδιών: πανσέδες, κρινάκια, ζουμπούλια – αν είναι άνοιξη, σαν είναι καλοκαίρι βασιλικοί, δυόσμοι, δαφνούλες, σου θυμίζουν μια άλλη εποχή στην εξοχή, κήπους με ψηλά δένδρα, το καλοκαίρι στο νησί με τα βράδυα στο καφέ ή στη ταβέρνα. Όμως η ζωή παντού συνεχίζεται απλώνοντας το πολύχρωμο παραπέτασμά της. Είτε σε νησί είτε στην πόλη ή σε προάστιο, η πολυχρωμία της συναρπάζει περιλαμβάνοντας πάντα και παντού όλα της τα εκθέματα, στο ανάλαφρο ξετύλιγμα των ωρών της μέρας που κυλά.

Αργότερα όλα θα έχουν τελειώσει, σαν βρεθείς πίσω στο σπίτι: εικόνες, ψώνια, συναπαντήματα, καφές – με ή χωρίς συζητήσεις. Ήταν η ώρα των φωνών που δημιουργούν την πολύβουη αίσθηση στ’ αυτιά. Στα μάτια οι φιγούρες των ανθρώπων, το αδιάκοπο πήγαιν-έλα, στ’ αυτιά ο θόρυβος από τις ομιλίες, τα αυτοκίνητα να περνούν αν κυκλοφορούσαν εκεί.

Τα λόγια έρχονται πάντα τελευταία : ακολουθούν την κίνηση του μυαλού, μετά του δρόμου, του σημείου όπου έχεις σταθεί: θαυμάζεις την κινητικότητα, στροβιλίζεσαι και συ στα δίχτυα του ρυθμού της. Άλλη μια μέρα που έφυγες από την ακινησία του εαυτού σου. Τον παραμέρισες για μια ακόμη φορά στο επίκεντρο της ζωής να βρεθείς. Ζω = υπάρχω  για μένα, αλλά και για τον γύρω από μένα κόσμο.